Inne nazwy tej rasy psów: Pies z Atlasu, Chien de l'Atlas, Atlas Sheepdog, Atlas Mountain Hound, Atlas Dog. Klasyfikacja FCI: Grupa II. Psy w typie pinczera i sznaucera, molosy, szwajcarskie psy pasterskie i inne rasy. Sekcja 2.2 Molosy typu górskiego. Nr FCI: 247 Pochodzenie rasy i data powstania Maroko, XI w.n.e. Przeznaczenie Pies pasterski broniący stad przed szakalami oraz pies obrończy Wielkość miotu 4 - 8 szczeniąt Długość życia 10 - 12 lat Wzrost Pies:57 - 61 cm. Suka: 53 - 58 cm. Waga Pies: 25 - 35 kg. Suka: 23 - 30 kg. Wymagania Jest to pies tylko dla osoby bądź rodziny z doświadczeniem w hodowli psów pasterskich. Nie wymaga przesadnie dużo pielęgnacji i zadowala się średnią ilością ćwiczeń Stosunek do dzieci Toleruje dzieci, ale z całą pewnością nie jest to psia niańka, dlatego polecany jest tylko do domu ze starszymi dziećmi Stosunek do obcych Całkowicie nie toleruje obcych na swoim terenie, wobec których jest "zły" i agresywny Stosunek do psów Dominujący w stosunku obcych psów, wobec których jest również bardzo agresywny Stosunek do innych zwierząt Ze względu na wciąż silny instynkt łowiecki, nie jest polecany do domu z innymi małymi zwierzętami. Wrażenie ogólne Aidi jest średniej wielkości psem, należącym do tzw. molosów typu górskiego. Jest silny, dobrze umięśniony i sprawia wrażenie zawsze czujnego i uważnego. Jego gęsta szata, przypominająca owczą wełnę, zapewnia mu ochronę przed upałem, zimnem i promieniami słonecznymi w marokańskich górach Atlas. Aidi w swojej ojczyźnie ma zwykle kopiowane uszy. Szata Umiarkowanie długi włos; szyja i ogon jest są bardziej owłosione. Szata ma za zadanie chronić psa przed zimnem, deszczem oraz atakami dzikich zwierząt. Maść Białe umaszczenie jest najbardziej pożądane. Spotyka się również wyblakły czerwony, kremowy z szarymi łatami i plamkami oraz biały z czarnym. Historia rasy Aidi pochodzi z Maroka, a datę jego powstania określa się na XI w. Jest to prawdopodobnie potomek dużych azjatyckich psów pasterskich, blisko spokrewniony z psami górskimi z Europy Wschodniej. Posiada instynkt do polowania, obrony dobytku Beduinów w odległych wioskach i obozowiskach w górach Atlas, a także powierzonych mu w opiekę stad kóz i owiec. Dawniej Aidi był wykorzystywany również jako tropowiec, ściśle współpracujący wraz z chartami. Wyszukiwał i wystawiał zwierzynę, którą następnie ścigał szybki sloughi. Obecnie Aidi jest bardzo rzadką rasą. Spotkać go możemy głównie w Maroku, gdzie wciąż chroni dobytek i stada zwierząt, a także we Francji. Temperament Aidi jest mocnym, zwinnym, czujnym, zawsze gotowym do działania psem, posiadającym typowe cechy psa pasterskiego. Jest niezależny i ma bardzo silnie rozwinięty instynkt obrony swego terytorium, dlatego jest niezawodnym stróżem i obrońcą dobytku swego pana. Całkowicie nie toleruje obcych na swoim terenie, wobec których jest "zły" i agresywny. Od wieków Aidi był hodowany dla swojej użyteczności i dlatego nie jest to pies polecany do życia domowego. Toleruje dzieci, ale z całą pewnością nie jest to psia niańka, dlatego polecany jest tylko do domu ze starszymi dziećmi. Aidi jest dominujący w stosunku obcych psów, wobec których jest również bardzo agresywny. Ze względu na wciąż silny instynkt łowiecki, nie jest polecany do domu z innymi małymi zwierzętami. Problemy zdrowotne Jest to niezwykle zdrowa rasa psów z jedynie odosobnionymi przypadkami dysplazji biodra. Brak dostatecznej ilości ćwiczeń może doprowadzić do otyłości. Pielęgnacja Aidi wymaga średniej ilości zabiegów pielęgnacyjnych. Jego futro powinno być regularnie, co tydzień szczotkowane, aby zapobiegać powstawaniu kudłów. W okresie linienia czesanie powinno odbywać się codziennie. Idealny dom Aidi nie jest polecany do życia w mieście. Jest, co prawda, stosunkowo mało aktywny wewnątrz, ale bezwzględnie wymaga przestrzeni. Niezbędny jest dom, z przynajmniej średniej wielkości, dobrze zabezpieczoną działką, położony w środowisku wiejskim lub podmiejskim. Dzięki gęstej szacie Aidi może przez cały rok mieszkać na dworze w dobrze ocieplonej budzie. Aktywność W domu zachowuje się bardzo spokojnie, ale bezwzględnie wymaga długiego pozostawania na terenie, którego mógłby pilnować. Zadowala się średnią ilością ćwiczeń. Nie jest to pies dla osób o zacięciu sportowym, gdyż Aidi robi tylko to, co uważa za sensowne. Idealny dla ludzi, którzy mogą mu pozostawić do pilnowania duży, porządnie ogrodzony teren. Wychowanie Jest to pies tylko dla osoby bądź rodziny z doświadczeniem w hodowli psów pasterskich. Aidi jest bardzo niezależny i uparty, a także potrafi dominować, wobec tego wymaga konsekwentnego wychowania. Szczenięta trzeba intensywnie socjalizować, tzn. przyzwyczajać do otoczenia, innych psów, ludzi i terenu. Aidi posiada bardzo silne poczucie hierarchii stada, toteż opiekun musi być osobą zdecydowaną, posiadającą naturalny autorytet.