Inne nazwy tej rasy psów: Airedale Terrier, Airedale, król terierów - King of Terriers, Working Terrier, Waterside Terrier, Bingley Terrier. Klasyfikacja FCI: Grupa III. Teriery. Sekcja 1. Teriery wysokonożne. Nr FCI: 7 Największy z terierów, uważany za króla tej grupy. Rasa została wytworzona w połowie zeszłego stulecia do polowań na wydry, które stały się kłopotliwą konkurencją dla rybaków parających się połowem w dolinie rzeki Aire w angielskim hrabstwie Yorkshire. Airedale teriera cechuje wrodzone zamiłowanie do wody i terenów podmokłych, które są naturalnym środowiskiem wydry. Przodkami airedale teriera są wymarły angielski black and tan terier, po którym rasa odziedziczyła bystry wzrok i czuły słuch, oraz otterhound, któremu airedale zawdzięcza świetnie rozwinięty węch, siłę i duże umiejętności pływackie. Airedale terier jest psem bardzo wszechstronnym. Oprócz polowań na wydry, używa się go do tropienia grubej zwierzyny (jeleń, dzik, niedźwiedź). Odznacza się też ciętością na małe drapieżniki. W czasie I wojny światowej airedale sprawdził się w armii amerykańskiej jako łącznościowiec na pierwszej linii frontu oraz w służbie wartowniczej. Niemałą skutecznością wykazał się również w pracy policyjnej. Dzisiaj airedale jest głównie wiernym psem pokojowym oraz obrońcą mienia i domowników. Chociaż airedale nie ma natury swarliwej, nie jest tchórzem i zaciekle podejmuje wyzwanie. Mimo to, w głębi duszy pozostaje szczeniakiem; jest żywy i figlarny, lubi się uganiać za wyimaginowaną zdobyczą. Miłe usposobienie airedale odziedziczył prawdopodobnie po otterhoundzie. Airedale wyglądem przypomina dużego foksteriera szorstkowłosego. Szata jest ciemnobrązowa z domieszką czarną lub szaroczarną. Gęste podszycie pokryte jest twardymi, szorstkimi i sztywnymi włosami okrywy. Należy pamiętać, że futro airedale'a powinno być codziennie szczotkowane oraz regularnie trymowane i strzyżone. Głowa airedale teriera jest długa i płaska. Oczy są małe, ciemne i zawsze czujne, uszy załamane, nos czarny. Tułów jest krótki z dobrze wysklepionymi żebrami i muskularnymi lędźwiami. Kończyny długie, mięśnie dobrze rozwinięte, kościec silny. Wysokość w kłębie 56 — 61 cm. Ogon przycięty do umiarkowanej długości, noszony wesoło. Rasa airedale terier upowszechniła się po wystawie psów zorganizowanej w roku 1879 przez Airedale Agricultural Society w hrabstwie Yorkshire w Wielkiej Brytanii. Do Stanów Zjednoczonych airedale trafił na początku naszego wieku i bardzo szybko zasłynął jako pies najwyższej klasy, do tego stopnia, że w latach 20. mianem „prawdziwy airedale" określano salonowych bawidamków i dandysów. Od tamtych lat popularność airedale'a miała liczne wzloty i upadki. Ostatnio rasa znów powraca do łask, szczególnie w Wielkiej Brytanii, Niemczech, Kanadzie i Stanach Zjednoczonych.